اتلاف سرمایه

روزی به او گفتم: «چرا نماز نمی‌خوانی؟»

گفت: «وقت ندارم!»

با کمال تعجب پرسیدم: «مگر وقتت را چگونه پر می‌کنی!؟»

گفت: «حدود ساعت 10 شب می‌خوابم و حدود 9صبح بیدار می‌شوم. صبحانه و فعالیت‌های مدرسه در روزهای درسی و در ایام تعطیل هم بعد از ناهار حدود دو ساعت می‌خوابم و ...».

حرف او را قطع کردم و گفتم: «بسه؛ معلوم شد که چرا وقت نداری! این طور که تو گفتی اگر خداوند به تو 100 سال عمر دهد تو فقط 50 سال! آن را در خوابی [روزی 12 ساعت خواب یعنی نصف عمر] ...»

 بگذریم، بقیه بحث با او مورد نظر من نیست فقط به این بهانه خواستم متذکر شوم:

«من و شما چقدر از عمرمان را در خوابیم!!؟» عمری که می‌توان از لحظه‌لحظه آن بهره‌ها برد، عمر گران‌قیمتی که به هیچ عنوان قابل خریدن و بازگرداندن نیست،

«پرخوابی» یکی از امور مذموم و مورد نهی از سوی ائمه معصومین‌علیهم‌السلام است.

حضرت امام موسی کاظم‌علیه‌السلام می‌فرماید:

إِنَّ اللَّهَ جَلَّ وَ عَزَّ یُبْغِضُ الْعَبْدَ النَّوَّامَ الْفَارِغَ

خداوند، از بنده‌ی پر خواب و بی‌کاره بدش می‌آید.

( الکافی، ج5، ص84)

و اگر یادمان باشد: «ساعات خواب» نیز جزو «فرصت‌ها»ی ماست، فرصت‌هایی که خیلی‌ها [یعنی اموات] حسرت یک لحظه‌ی آن را می‌کشند؛ دیگر به راحتی اکثر اوقات عمرمان را با پرخوابی تلف نمی‌کنیم.